Sittardse ponyclub voor gehandicapten luidt noodklok: ‘Zonder nieuw bestuur wordt toekomst bedreigd’

Een ponyclub in Sittard biedt ruim veertig jaar ‘bevrijding’ voor gehandicapten. Een tekort aan bestuursleden en vrijwilligers bedreigt het voortbestaan. „Verschrikkelijk als we de hele handel moeten verkopen.”

„Wij zijn hard op zoek naar een nieuw bestuur. Van de huidige zes leden, oudgedienden die inmiddels op leeftijd zijn, willen er vier voor het eind van dit jaar hun verantwoordelijkheden overdragen, na decennia inzet voor onze vereniging. Het ziet er echter niet goed uit. Er bevinden zich tot nu toe geen nieuwe bestuurders onder onze circa negentig vrijwilligers. Als er geen vervanging komt, kunnen we niet in deze vorm verder”, is de hartekreet van Carla Noman, voorzitter van RSVG Zuid-Limburg die ponyrijden organiseert voor mensen met een beperking.

RSVG (voluit: Rijden Specifiek Voor Gehandicapten) Zuid-Limburg ging in 1978 van start als afsplitsing van Sport voor gehandicapten Oostelijke Mijnstreek Zwemmen. Noman: „Ouders van cliënten wilden voor hun kinderen meer activiteiten dan de zwemclub. Contact met dieren werd gezien als fijn, ontspannend en uitdagend, ook om angsten te overwinnen.”

Bevrijdend

Dat leidde tot de oprichting van de vereniging die via paardrijden, in dit geval pony’s, op therapeutische basis activiteiten biedt aan mensen met een beperking. „Het gedragen worden door vier gezonde benen van een pony voelt heel bevrijdend voor mensen die zich in een rolstoel moeten verplaatsen.”

De jaren van opbouw van de club startte op een manege in Vaesrade. „Met pony’s die we in bruikleen hadden bij ponyclubs.” In 1992 werd verhuisd naar een manege in Oirsbeek. „Daar konden we eindelijk onze pony’s stallen.” De ultieme plek, met eigen manege, werd in 1998 gevonden op Watersley. „Op het mooiste plekje van Sittard, bewerkstelligd door Cor van Leipzig, aan wie we veel dank zijn verschuldigd.”

Inkrimpen

Hoe mooi ook de ontwikkeling: anno 2024 kampt de club met een terugloop van het aantal vrijwilligers. „Daardoor hebben we ons aanbod van paardrijden voor mensen met een beperking helaas moeten inkrimpen. Terwijl we nog wekelijks nieuwe aanvragen krijgen.”

De situatie is tamelijk alarmerend. „Er is op korte termijn behoefte aan opvolging op bestuurlijk gebied. Er is behoefte aan deskundigheid. We zijn de enige die dit aanbieden in Zuid-Limburg. Wellicht kunnen we overleven door via samenwerking met partners water bij de wijn te doen. Ik moet er niet aan denken als we de hele handel, plus paarden, van de hand moeten doen.”